Indice da Historia da Cooperativa
Orixe da Cooperativa
A Cooperativa de Produtores do Campo de Vilaboa ten a súa orixe na Parroquia de San Vicente de Vilaboa, (Concello de Valdoviño-A Coruña), no ano 1945 , no cal foi inscrita no MINISTERIO DE TRABALLO-DIRECCION XERAL DE PREVISION co nº 1551, pa acoller a propietarios, arrendatarios e aparceros de leiras rústicas e gandeiría coa lema “UNS POR OUTROS E DEUS POR TODOS” e úneselle a Cooperativa de Consumo de San Vicente de Vilaboa , que fora rexistrada no ano 1968 , para acoller a todas as persoas pertencentes á parroquia de Vilaboa. No ano 1988 foi refundada e rexistrada pola Xunta de Galicia co num. 56-SCT coa denominación Sociedade Cooperativa do Campo de San Vicente de Vilaboa de R.L.
Previamente e como antecedente da cual xurdiu a posteriori a Cooperativa existía o SINDICATO CATÓLICO AGRICOLA DA PARROQUIA DE SAN VICENTE DE VILABOA E SOCIEDAD DE SOCORROS MUTUOS que foi a primeira entidade que aglutinou colectivamente a parroquia a efectos de conseguir uns fines determinados que beneficiasen tanto a os membros do colectivo como ao entorno no que actuaban e a raíz de esta entidade xenerouse a conciencia de que por medio dá agrupación de voluntades se alcanzaban objetivos mais altos surgiendo así no seu momento a idea de constituir a Cooperativa. Estatutos Sindicato Catolico
Ao longo de máis de sesenta anos, a Cooperativa de Vilaboa practica o cooperativismo na parroquía da súa orixe, e abríndose ao exterior estende a súa participación no cooperativismo comarcal, asociándose a cooperativas de segundo grao: a Cooperativa Agraria Provincial (Leyma), á Cooperativa de Produtos Agrarios (Copagro), á Unión de Cooperativas de Ferrol (Ucafe), a Codeal Ferrol de Alimentación, SCG. E á Asociación Galega de Cooperativas (Agaca). Estende desta maneira a nosa Cooperativa o seu sentido asociativo ao ámbito supraparroquial.
A transformación sociolóxica de usos, costumes e medios que condicionan a vida na comarca de Ferrolterra, levaron a esta Cooperativa a contemplar nos seus socios unhas necesidades diferentes das que motivaron a súa fundación, e sen deixar a solidaria mutualidad do cooperativismo, nin abandonar a lema inicial de uns por outros e deus por todos aconsellouse a refundación da Cooperativa, modificando os seus estatutos en acordo tomado na Asemblea de Xuño de 2005 e rexistrando a súa escritura pública na folla 056-SCT do Libro de Cooperativas da Consellería de Traballo, e cualificada como Cooperativa de Consumidores e Usuarios , sendo a sua denominación Cooperativa de Vilaboa de Consumidores e Usuarios-Sociedade Cooperativa Galega, por resolución da Xunta de Galicia na data 26 de Setembro de 2006.
Os primeiros documentos que se conservan a día de hoxe nos arquivos da Cooperativa datan do ano 1945, cando tivo lugar a inscripción do Reglamento da entón denominada “Cooperativa Productores del Campo de Vilaboa” no “Registro Oficial de Cooperativas del Ministerio de Trabajo” dispoñéndose o seu encadramento na “Unión Nacional de Cooperativas del Campo”
HISTORIAL
(Datos tomados dos seus libros de actas).
23/11/1945 – Aprobación pola Dirección Xeral de Previsión, con arranxo á Lei de Cooperación de 2 de xaneiro de 1942 e Regulamento de 11 de novembro 1943 dos estatutos de a Cooperativa de Produtores do Campo de Vilaboa, e inscrición da mesma co número 1551 encadrada en Unión Nacional de Cooperativas do Campo. A Cooperativa acollerá como socios a quen sexan propietarios, arrendatarios ou aparceros de leiras rústicas ou gando. A tutela da mesma estaba encomendada á Unión Territorial e á Obra Sindical de Cooperación. A súa lema é: “UNS POR OUTROS E DEUS POR TODOS”
17/10/1962 – Composición Da Xunta Reitora:
Presidente – D. Mario Casas Graña
Vicepresidente – D. Manuel García Fonticoba
Secretario – D. José Vilela Vigo.
Vicesecretario – D. Benedito Pérez Suárez.
Tesoureiro – D. Jesús Fernández Pita.
Vicetesorero – D. Faustino Bouza Pita.
Vocal – D. Juan Coba Mouriz
Vocal – D. Evaristo Villadóniga Paz
Vocal – D. Manuel Vigo Díaz
Vocal – D. Manuel Días Villadoniga
Vocal – D. José Pereira López
Vocal – D. José Rodríguez Chao
Consello de Vixilancia:.
Vocal – D. Mario Caneiro Fonticoba
Vocal – D. Nicasio Ameneiros Valdés
Vocal – D. Andrés Villadóniga Bouza
Consiliario:
Presb. – D. Casto Dopico Martínez
30/01/1965 – Reunión da Xunta Reitora dos Cooperativa Produtos do Campo de Vilaboa.
Para tomar o acordo de elixir como Tesoureiro a D. Vicente Casal Polo quen acepta o cargo e toma a substitución ao tesoureiro saínte asinando o balance en proba de conformidade..
27/02/1967 – Reunión da Xunta Reitora da Cooperativa Produtores do Campo de Vilaboa.
Para render contas do balance do Almacén con liquidación do superávit a favor do almacenero e cuxos datos eran os seguintes:
- Importe valor das mercadorías……………………. 234.732,39 Ptas.
- Importe de Gastos Xerais………………………. 32.773,94 Ptas.
- Importe das débedas dos socios………………… 57.236,50 Ptas.
- Importes totais……………………………………… 324.742,83 Ptas.
26/02/1968 – Aprobación pola Dirección Xeral de Promoción Social.
Con arranxo á Lei da Cooperación de 2 de xaneiro de 1942 e Regulamento de 11 de Novembro de 1943 dos Estatutos da Cooperativa de Consumo de San Vicente de Vilaboa e inscribila co número 15.527 e encadrala na Unión Nacional de Cooperativas de Consumo. A Cooperativa acollerá como socios a todas as persoas maiores de idade que pertenzan á parroquia de Vilaboa.
01/03/1969 – Reunión da Xunta Reitora.
Rendición de contas da Sección de Crédito da Cooperativa na que manifesta unhas cifras que son as seguintes. En canto ao balance:
- Importe das operacións pasivas…………………. 11.774.020,09 Ptas.
- Importe das operacións activas…………………. 10.088.233,00 Ptas.
- Importe dos depósitos en bancos………………… 1.685.787,09 Ptas.
E en canto aos Resultados das Operacións, mostraba as seguintes cifras:
- Importe dos Intereses Cobrados………………….. 480.469,60 Ptas.
- Importe dos Intereses Pagos…………………… 367.129,84 Ptas.
- Importe das Ganancias Brutas…………………… 113.339,76 Ptas.
1977 – Iníciase a construción do Almacén da Cooperativa
17/09/1983 – Reunión da Xunta Reitora:
Na que xa figura como Presidente: D. Ángel Caneiro Vilela.
Faise mención nela da unión das cooperativas como seccións de actividades diferentes de consumo e do Campo. E actuando baixo a denominación de Cooperativas de Produtores do Campo de San Vicente de Vilaboa. Así mesmo, faise mención actividade da Sección médica.
09/10/1983 – Reunión da Xunta Reitora.
Para acordar por unanimidade a compra duns terreos que reúnan condicións e medidas aptas para a construción e instalacións dun campo de deportes e previsibles naves para almacéns e garda de maquinaria da Cooperativa.
12/11/1983 – Reunión da Xunta Reitora.
Para acordar a achega de cotas á organización supra-cooperativa UTECO.
28/12/1985 – Reunión da Xunta Reitora.
Para acordar a formación de comisións, facendo referencia á representación de COPAGRO e a pertenza cooperativa agraria provincial S. Coop. Ltda. LEYMA.
01/03/1986 – Reunión da Xunta Reitora.
Para acordar normas sobre funcionamento da sección Recollida de Leite contratando transporte encargando a redacción do correspondente contrato ao Sr. Letrado-Asesor e das xestións para solicitar o integrarse como socio da cooperativa CODEAL.
15/10/1988 – Adaptación os estatutos da Cooperativa.
Para adaptarse á normativa naquel momento, coa denominación: “Sociedade Cooperativa do Campo de San Vicente de Vilaboa” quedando rexistrada co número 56-SCT do rexistro de cooperativas dependente da Dirección Xeral de Relacións Laborais da Xunta de Galicia.
1992 – INíCIASE A CONSTRUCCION DO ACTUAL EDIFICIO DA COOPERATIVA
26/12/2002 – Adaptación dos estatutos da Cooperativa.
Adoptando o nome de “Cooperativa Agraria de Vilaboa, S.C.G.” para dar cumprimento á Lei de Cooperativas da Comunidade Galega co mesmo número 56-STC do rexistro galego.
04/05/2003 – Falecemento de D. Vicente Casal Polo.
Con trinta e oito anos de servizo no cargo de Tesoureiro da Sección de Crédito.
17-03-2005 -Asinouse convenio con “LA CAIXA” para colaboura en materia bancaria.
Soporte a Sección de Crédito en materia de servizos bancarios a socios.
18/04/2006 – Falecemento de D. Juan José Pérez García.
Con trinta anos de servizo no cargo de Contable da Cooperativa.
26/09/2006 – Inscrición da modificación de estatutos da Cooperativa.
Clasificándose como cooperativa de consumidores e usuarios coa denominación de “Cooperativa de Vilaboa de Consumidores e Usuarios, S.C.G” por acordo da súa asemblea e escrituras de 28/10/2005 e 01/02/2006, conservando o seu rexistro número 56-SCT.
15/10/2006 – Falecemento de D. Cipriano Dobarro Montero.
Con vinte e cinco anos de servizo no cargo de Letrado Asesor do Consello Reitor.
09/04/2007- Inscrición do seu Regulamento Réxime Interior.
Da escritura de 05/10/2006 que recolle o acordo de Aprobación do Regulamento de Réxime Interior da Sección de Crédito da Cooperativa adoptado pola Asemblea Xeral en data 26 de Xuño de 2004.
28-11-2012 .- Se constitue a Fundación San Vicente de Vilaboa. Sendo a sua impulsora e unica “mecenas” a Cooperativa.
Esta fundación se crea para dar resposta a todos os temas de indole social .
A fundación ten por obxecto fins de asistencia social, de inclusión social, de desenrolo, promoción, finanzación, organización, realización e prestación en calquera forma de axudas, servizos, actos ou actividades sociais, cívicas, educativas ou culturais, etc.
1-06-2017.- Remata o convenio co entidade “CAIXABANK”
23-05-2017 .- Asinase convenio de colaboura en materia bancaria co entidade “ BANCO SABADELL-GALLEGO , S.A”
03-10-2018 .- Acordade por parte da Cooperativa a entrada na plataforma “COOPCREDIT”.
Programa informático de xestión de Seccións de Crédito.-
12-10-2019 .- Inaugurase a “ESTACION DE SERVICIO DE VILABOA, S.L.” que é propiedade da Cooperativa.-
A estación e das denominadas desatendidas , e esta aberta as 24 horas.
21-09-2021 .-Despois de case dous anos de Adaptacions e cumprimentos de Normativa a Administracion AUTONÓMICA inscribe a Cooperativa de Vilaboa como PRESTAMISTA INMOBILIARIO.- (Primeira de Galiza e España)
Documentos
1.- Primeiros Estatutos (pdf)
2.- Inscripción da Cooperativa (pdf)
3.- Primeiras cartillas da Sección de Crédito.-(pdf)
4.- Outras cartillas sen mecanizar.(pdf)
5.- Cartillas Mecanizadas.-(pdf)
PERSPECTIVAS DAS SECCIONS DE CREDITO DAS COOPERATIVAS
Na comarca de Ferrolterra, as seccións de crédito naceron como resposta ás necesidades dos cooperativistas, agricultores de baixo poder económico, que viñan subsistindo dos froitos de explotacións agrarias de minifundio, traballadas nalgúns casos en arrendamento, con pago de réxime. Aflora desta maneira a cooperación das seccións de crédito por, entre e para os propios cooperativistas, ao amparo do ordenamento xurídico da Lei de Cooperación de 1942 que con total exención tributaria naquel momento, encomenda a xestión das mesmas a consellos reitores, formados por agricultores de contratada honorabilidade, coa confianza que debe merecer aos impositores, a figura carismática de persoas de ben, honradas, prudentes e dotadas de gran sentido humanitario ao redor dun consiliario, quen animaba a realizar labor actuando máis por obxectivos morais que profesionais.
Nun principio, a captación de recursos alleos, como pasivo necesario para conceder os préstamos que a modestia dos agricultores demandaba, fundamentábase en cinco premisas:
- Discreción total sobre persoas e caudais manexados.
- Plena seguridade na honrada custodia de caudais captados.
- Retribución dun interese puntual superior ao de mercado.
- Concesión de préstamos baratos a quen os necesitaban.
- Administración espartana do diferencial entre retribucións financeiras.
é a Administración Tributaria quen con fortes correctivos a estas seccións de crédito por mor da reforma da normativa fiscal de 1978 impón un maior rigor en materias de obrigacións contables, con perda da opacidade do segredo bancario. Ademais o constante crecemento de número e volume das operacións activas e pasivas, traen a esixencia dunha maior profesionalidade na xestión destes redutos de pecunios particulares, dando mostras de avanzar progresivamente sobre as operacións doutras seccións de Supermercado, Almacén, Recollida de Leite, Sanitaria e Veterinaria.
é, sobre todo, a incidencia da fiscalidade (coa retención nas fontes do IRPF) a que vén desbordar a capacidade de xestión das cooperativas, demandándolles solución ás súas tres principais problemas:
- Estreitamento das súas marxes diferenciais.
- Profesionalización da administración de caudais.
- Afloramento dos impositores/perceptores de intereses..
A falta de resposta a dita problemática, unida a unha escasa vixilancia por parte da administración pública, trae como consecuencia, a caída en situación irregular dalgunha destas seccións de crédito, sen que a iso veña a pór remedio a Lei Xeral de Cooperativas que deixa en mans do ámbito comunitario a solución de devandito problema; tampouco é solución o Estatuto Fiscal de Cooperativas, que pensa unicamente en axuizar a filosofía cooperativista como unhas rendas capitalistas ás cales gravar. Calquera que fose a idea do lexislador, o certo é que as obrigacións impostas pola lei ás cooperativas, non viñeron a solucionar a súa problemática, senón simplemente a intervilas con ánimo puramente recadatorio-fiscal.
Pero tamén hai que recoñecer, que aínda sen solucionar os problemas, todo iso viño a redundar nun maior respecto por parte dos seus xestores, obrigándolles a tomar persoas ao seu servizo que poñan orde na súa xestión. E é así como, sen perder o carácter carismático dos xestores destas seccións, de recoñecidas prudencia e honradez, (en cuxas operacións se vai do amigo ao amigo), entrouse de cheo na profesionalización da xestión financeira destas seccións.
Desta forma atopámonos con cooperativas da comarca de Ferrolterra, en cuxa seccións de crédito xestiónanse nos anos oitenta máis de quince mil millóns de pesetas (a moeda naquel momento) dun amanera discreta e calada, honrada e eficaz, que souberon sobrevivir ás crises bancarias e á reforma tributaria, sen ser necesaria a intervención de ningún órgano administrativo. Porque os seus xestores souberon, con moito sentido común, adaptarse e reciclar os seus recursos de xestión e modernizando o seu aparello de administración até convertelos en eficaces.
As seccións de crédito, unha vez repostas do serio quebranto que lles supuxo a adaptación financeira á reforma fiscal, lograron evolucionar desde unhas funcións de absoluta debilidade financeira en 1985, en que con mínimas coberturas de capitais propios sobre os pasivos alleos, tomados en forma de imposicións, logrou situarse nas folgadas posicións que mostran as súas contas en 2007. Queda claro con iso que a precaria garantía financeira que unha sección ofrecía ás súas impositores afianzando con menos de dous euros propios por cada cen que recollía, avalándolles só a súa intachable honradez de hombría de ben, actualmente multiplicáronse a máis de dez veces devandita garantía. E aínda que é certo que a situación de independencia económica do ámbito social das cooperativas é evidente polas cifras das imposicións medias (en 2007 son seis veces as de 1984), as cifras dos préstamos nesta mesma etapa multiplicáronse por 5,2 o cal a primeira ollada podería significar unha menor necesidade social da existencia destas seccións de crédito. Pero a pesar diso, non poderiamos deixar de contemplar a necesidade de cobertura e amparo de máis de dez mil beneficiarios destas operacións de préstamo na comarca de Ferrolterra, outorgados sen mais garantía que o persoal e aos cales se lles cobra un tipo de interese inferior ao custo dos mercados de capitais e sen outros cargos, gastos ou comisións tan ao xeneralizado uso nos intermediarios financeiros.
E nun pasado que xa fuer realidade, tamén foi necesario contemplar que había en cernes unha verdadeira escalda de altos custos a incorrer, durante un período transitorio, para poder efectuar a adaptación da paridade da peseta á correspondente moeda EURO, anteriormente chamada ECU (unidade de conta europea). Aínda os franceses en 1980 seguían facendo mentalmente as súas contas en francos “vellos” lembrando nas súas estatísticas, o custo que lles había suposto devandita conversión a francos “novos” (e soamente era múltiplos de dez). Máis difícil que a adaptación contable o era a súa “adaptación mental” e non imos ser nós quen nos pronunciemos precisamente sobre este tema, nin sequera sobre posibilidades das medidas transitorias.
Non pode obviar, por último, o contemplar as incidencias da morosidade na recuperación dos saldos debedores, os cales se dan a pesar do personalizado da xestión destas seccións e que como en calquera outra entidade do mercado de capitais houbo de soportar mediante as oportunas dotacións á conta de provisións, con deterioración das respectivas contas anuais. De todo iso, sacaron conclusións os reitores e até puideron aprender que, sen menoscabo da fiel idea do mutual cooperativismo, as precaucións deben extremarse en salvagarda dos caudais do socio cooperativista, até lograr que a figura do moroso no mundo cooperativista sexa non tan só mais baixo que o que circula polo mundo da banca tradicional senón verdadeiramente testemuñal.
Vista a maneira de resumo, ao camiñar das seccións de crédito, poden resumirse en:
- Personalización das operacións na discreción e prudente confianza.
- Profesionalización das operacións para a realización da boa xestión.
- Adaptación da xestión ao cumprimento de normativas fiscais e mercantís.
E podemos anticipar que a actualidade nos condiciona e lévanos a contemplar:
A)- Estreitamento de marxes de manobra.
Nos tipos de interese é indubidable que as seccións de crédito deben administrarse cunhas pequenas marxes diferenciais entre os custos de operacións pasivas e ingresos das operacións activas, como calquera entidade intermediaria do mercado de capitais. E cando estas marxes se estreitan, fano igualmente as marxes de maniobrabilidad da xestión. As entidades de crédito non cooperativistas, están a saír adiante mediante os cobros de gastos engadidos, xestións, comisións, realizacións con plusvalías e ás veces, compleméntanos vendendo cacerolas, reloxos, mantelerías, viaxes e etc. Imponse por conseguinte un esforzo de imaxinación, porque os seus custos xa están axustados baixo mínimos niveis. Pero neste punto, as seccións de crédito levan unha gran vantaxe aos grandes da banca: a personalización da xestión; un impositor seguirá sendo sempre un socio e un amigo ao que se lle garda o diñeiro de maneira discreta, segura e rendible, sen que a cambio deixen de manexalo con máis eficacia e rendibilidade que calquera entidade de banca. E ademais desta relación amigable, o socio impositor está a contribuír á práctica do cooperativismo en forma de préstamo barato e con garantía persoal.
B)- Regulamentación da operativa interna.
Regulamento De Réxime Interno. Á maneira en que as sociedades mercantís, garántense o seu futuro mediante o previsor plan de substitución establecendo o “protocolo de familia”, as seccións de crédito previron o continuar e asentar a súa filosofía de confianza da prudente seguridade dos fondos entregados á custodia dos xestores, aprobando normas de comportamento futuro ás que se cingan os sucesores na xestión das cooperativas aprobando os “Regulamentos de Réxime Interno” destas seccións. No articulado destes regulamentos, búscase a observancia da filosofía fundamental do cooperativismo que, repetimos:
- Discreción sobre persoas, operacións e fondos.
- Prudencia no honrado emprego dos caudais manexados.
- Retribución de intereses superiores aos do mercado.
- Concesión de préstamos con intereses inferiores aos do mercado.
- Administración espartana e prudente dos diferenciais.
E todo iso, e aínda cumprindo as máis modernas técnicas de xestión empresarial, sen apartarse en absoluto dos preceptos e principios do Cooperativismo, como mandan as premisas de Alianza Cooperativa Internacional:
- Principio de liberdade e portas abertas.
- Principio de mutualidad non capitalista.
- Principio de cada home, un voto.